ابزاری ارزشمند برای تمام تخصص های دندانپزشکی
اگر چه لیزر کم توان فتوبیومودلیشن Photomodulation بطور موفقیت آمیزی در بسیاری از کلینیک های دندانپزشکی مورد استفاده قرار می گیرند، هنوز طیف وسیعی از کاربرد های آن، تا حد زیادی برای پزشکان و بخصوص متخصصان دندانپزشکی ناشناخته است.
فتوبیومودلیشن (PBM) که معمولاً به عنوان لیزر درمانی کم توان (LLLT) یا لیزر درمانی سرد نیز شناخته می شود، از انرژی نور برای برانگیختن پاسخ های بیولوژیکی سلول و عادی سازی عملکرد سلول استفاده می کند.
مطالعات متعدد نشان داده اند که LLLT بر میتوکندری سلول، سیتوکروم اکسیداز سی در زنجیره انتقال الکترون و پورفیرین ها بر روی غشای سلول تأثیر می گذارد. هنگامی که فوتون های نور توسط این گیرنده ها جذب می شوند.
ممکن است سه حالت رخ دهد: تحریک سنتز ATP (مولکول حامل انرژی است) با فعال شدن زنجیره انتقال الکترون، تحریک گذرای گونه های فعال اکسیژن، که تبدیل ADP به ATP را افزایش می دهد و آزاد شدن موقت اکسید نیتریک از محل اتصال آن بر روی سیتوکروم اکسیداز سی، که منجر به افزایش تنفس سلولی می شود (شکل 1 را ببینید).
اثرات بالینی لیزر درمانی نه تنها ناشی از تابش مستقیم بافت است، بلکه عواملی مانند افزایش جریان لنفاوی و گردش خون؛ تحریک فیبروبلاست ها، استئوبلاست ها، ادونتوبلاست ها و اندورفین ها؛ کاهش دپلاریزاسیون رشته های عصبی و تعدیل مواد شیمیایی التهابی همگی به اثرات بالینی دیده شده با LLLT کمک می کنند.
از لحاظ بالینی، لیزر کم توان به دندانپزشکان یک درمان غیر تهاجمی و غیر حرارتی را ارائه می دهد که می تواند به عنوان مکملی برای درمان های سنتی باشد و یا خود به تنهایی به عنوان یک ابزار درمانی مورد استفاده قرار گیرد. کاربرد هایی مانند دندانپزشکی بدون درد، درمان حساسیت عاج، بهبود ضایعات بافت نرم.
کاهش درد و تورم پس از عمل جراحی، جوش خوردن بهتر ایمپلنت ها در استخوان و حرکت سریع تر دندان ها در طول ارتودنسی معمولاً انجام میشود و رویه هایی کاملاً تحقیق شده است. استقبال بیماران از لیزر درمانی فوق العاده بالاست. اثرات مفید لیزر درمانی را می توان با اثر دارونما افزایش داد و منجر به بهبود نتایج بالینی شد.
کاربرد های بالینی لیزر در دندانپزشکی
جراحی دهان
جراحان دندانپزشکی تقریباً در تمام جنبه های کار خود می توانند از لیزر کم توان استفاده کنند. هر عملی که جراح دندان انجام می دهد، به ویژه کشیدن دندان های آسیاب، یک پاسخ التهابی حاد ایجاد می کند که می تواند منجر به ادم، کبودی و درد شود. در حال حاضر، روش اولیه مقابله با درد و ناراحتی ناشی از اعمال جراحی، تجویز مسکنها است که بسیاری از آن ها عوارض جانبی یا کاهش هوشیاری را به همراه دارند. مطالعات نشان داده است که لیزر کم توان در مقایسه با روش های سنتی عملکرد بهتری دارد.
در بسیاری از موارد، استفاده از PBM بعد از جراحی، عدم نیاز به دارو های ضد درد را تضمین می کند و بیماران میتوانند فعالیت های روزمره خود را در مدت کوتاهی پس از جراحی از سر بگیرند. لیزر درمانی جریان لنفاوی را تحریک می کند و به تعدیل پاسخ ایمنی کمک می کند که به نوبه خود باعث کاهش قابل توجه تورم، کبودی و درد می شود. همچنین با تحریک فیبروبلاست ها و استئوبلاست ها که به ترتیب بافت نرم و استخوان را تولید میکنند، بهبودی به طور چشمگیری تسریع میشود.
کشیدن دندان
پس از کشیدن دندان از طریق جراحی، از لیزر بلافاصله برای کاهش درد و التهاب استفاده می شود و پس از بخیه زدن برای بهبود بافت نرم به داخل سوکت اعمال می شود.
تحقیقات نشان داده است که تأثیر PBM پس از کشیدن دندان باعث تورم و تریسموس کمتر شده است. همچنین با بررسی درد در 24 ساعت پس از جراحی دریافتند که LLLT با طیف قرمز و مادون قرمز در کاهش درد التهابی حاد پس از کشیدن دندان موثر است.

حفره خشک (Dry Socket)
وقتی دندان کشیده می شود در محل حفره دندان لخته خون تشکیل شده که مانند محافظی عمل کرده تا محل زخم بهبود پیدا کند. گاهی اوقات این لخته تشکیل نشده یا جابجا می شود و دردناک می شود. استفاده از لیزر کم توان با تحریک سلول های اندوتلیال در حفره، احتمال خشک شدن حفره را کاهش میدهد. در عین حال به طور قابل توجهی درد را کاهش میدهد و بهبودی را سرعت می بخشد.
موکوزیت دهان
موکوزیت دهان یک بیماری ناتوان کننده و تغییر دهنده زندگی است. این مشکل از عوارض شیمی درمانی و پرتودرمانی است. موکوزیت دهان به صورت زخم های باز بر روی بافت نرم داخلی دهان ظاهر می شود که به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی بیمار و اغلب رژیم درمانی آن ها تأثیر می گذارد.
لیزر درمانی به عنوان یک کاربرد پیشگیرانه برای موکوزیت و به عنوان یک مکانیسم درمانی برای بهبود زخم های فوران شده با نتایج فوق العاده مثبت مورد بررسی قرار گرفته است. مطالعه ای در سال 2006 توسط کورتی و همکاران نشان داد که استفاده از لیزر کم توان سرعت بهبود موکوزیت دهان را 117 تا 164 درصد تسریع میکند و قادر به کنترل التهاب، حفظ یکپارچگی مخاط و بهبود کیفیت زندگی بیماران سرطانی است.
موکوزیت دهان اغلب می تواند برای بیمار، بسیار ناتوان کننده باشد. بطوریکه نمی توانند درمان سرطان خود را ادامه دهند. بنابراین وجود ابزاری برای درمان یا پیشگیری از زخم ها اهمیت بالینی قابل توجهی خواهد داشت. البته همیشه باید قبل از شروع لیزر درمانی با متخصص انکولوژیست مشورت صورت گیرد.
شکستگی ها و جراحی ارتوگناتیک
لیزر کم توان از طریق تحریک استئوبلاست ها، بهبودی استخوان را پس از شکستگی یا جراحی ارتوگناتیک تسریع می کند. تحقیقات نشان داده است که تابش لیزر منجر به افزایش نئوفرماسیون استخوانی میشود که با مقایسه گروه کنترل با گروه های تحت تابش لیزر مشخص شده است که استخوان، با کیفیت بهتری در آن ها بهبود یافته است. تحریک فیبروبلاست ها و ضد درد بودن نیز باعث می شود لیزر کم توان در این زمینه موثر باشد.
ضایعات بافت نرم
ضایعات (زخم یا آسیب) بافت نرم، مانند ضایعات تبخال، زخم های دندان مصنوعی و چیلیت زاویه ای (ترک گوشه لب) پاسخ خوبی به تابش لیزر می دهند. PBM درد مرتبط با ضایعات بافت نرم را کاهش می دهد، در عین حال فیبروبلاست ها را برای بالا رفتن سرعت بهبود تحریک می کند. علاوه بر این، از نظر بالینی مشاهده شده است که تابش لیزر به هرپس سیمپلکس (عفونتی که باعث تبخال می شود) باعث کاهش عود ضایعات می شود.
شیندل اثر LLLT را بر روی هرپس سیمپلکس عودکننده بررسی کرد و نشان داد که 10 تابش روزانه به طور قابل توجهی بروز دوباره را کاهش می دهد و یک جایگزین درمانی مفید برای دارو های رایجی مانند آسیکلوویر و فامسیکلوویر است.
Marei و همکاران اثر تابش لیزر بر روی زخم های دندان مصنوعی را بررسی کردند و خاطر نشان کردند که LLLT درد ناشی از ضایعات دندان مصنوعی را کاهش می دهد و در عین حال اپیتلیازه شدن (فرآیندی است که در آن سلول های اپیتلیال به سمت بالا مهاجرت می کنند و ناحیه زخمی را ترمیم می کنند.) و واسکولاریزاسیون (فرآیند رشد رگ های خونی در یک بافت برای بهبود تامین اکسیژن و مواد مغذی) ضایعه را تسریع می کند.

شکل 4. درمان ضایعات بافت نرم
عفونت های دندانی
تابش لیزر به غدد و مجاری لنفاوی باعث افزایش جریان لنفاوی می شود و سیستم ایمنی را تحریک می کند و نوتروفیل ها را برای بهبود سریعتر به محل عفونت می رساند.

لوپس و همکاران نشان دادند که لیزر درمانی برای درمان فرآیند های عفونی حاد (پریکرونیت، آبسه ریشه و آلوئولیت) موثر است. همچنین نشان داده شد که LLLT تخلیه لنفاوی ناحیه آلوده را افزایش می دهد. در مواردی که آنتی بیوتیک برای مقابله با عفونت تجویز می شود، لیزر درمانی جذب آنتی بیوتیک به سیستم را، از طریق افزایش گردش خون و جریان لنفاوی، تقویت می کند.
دندانپزشکی ترمیمی
تأثیر تابش لیزر بر رشته عصبی گروه c، سطوح اندورفین، استئوبلاست ها و ادونتوبلاست ها، PBM را به ابزاری عالی در دندانپزشکی ترمیمی تبدیل می کند.
ترمیم دندان های شیری
عوامل مختلفی در ایجاد اثر بیدردی تولید شده توسط PBM تاثیر گذار است که به دندانپزشکان اجازه میدهد تا بسیاری از ترمیم های دندان شیری را بدون بی حسی انجام دهند. تابش لیزر باعث ترشح اندورفین و سروتونین می شود؛ هدایت رشته های عصبی c (فیبرهایی که درد پالپ را منتقل می کنند) را مهار می کند و باعث افزایش اکسیژن رسانی و تخلیه لنفاوی می شود که مسئول تسکین درد پس از اولین دقایق تابش به بافت هستند.
لیزر برای بی حسی و دوباره بعد از آماده شدن دندان برای کاهش درد و التهاب، بر روی اپکس ریشه دندان اعمال می شود. همچنین توصیه می شود از تکنیک های حواس پرتی برای کمک به بیمار برای مقابله با ترس های ذهنی یا اضطراب ناشی از قرار ملاقات دندانپزشکی استفاده شود.
به نظر می رسد که به دلیلی افزایش اندازه پالپ دندان های دائمی، بی حسی به این شیوه بر روی آن ها موثر نباشد. با این حال، هنوز هم ممکن است برای تسکین درد در زمان چسباندن روکش و کاهش حساسیت در طول جلسات جرم گیری موثر باشد.
حالت تهوع و عق زدن
استفاده از لیزر بر روی نقطه P6 طب سوزنی (پریکارد 6) روی مچ دست می تواند حالت تهوع و عق زدن را که برخی بیماران هنگام قالب گیری یا عکسبرداری با اشعه ایکس و در حین ملاقات با دندانپزشکی احساس می کنند را کاهش داده یا از بین ببرد. P6 در قسمت زیرین مچ دست، تقریباً 1 اینچ از چین کف دست قرار دارد.
برای بیمارانی که به شدت حالت تهوع یا اضطراب دارند، استفاده از سه نقطه طب سوزنی در مچ دست می تواند موثر باشد. H7، Lu9 و P6 نقاط آرام بخش پاراسمپاتیک هستند و در کاهش اضطراب بسیار موثر هستند.
جذب و از بین بردن بی حسی
لیزر درمانی گردش خون و جریان لنفاوی را افزایش می دهد که این امر سرعت جذب و از بین بردن بی حسی را افزایش می دهد. لیزر پس از تزریق بی حسی یا اتمام جلسه دندانپزشکی به ترتیب برای جذب و از بین بردن بی حسی به غدد لنفاوی زیر فکی و محل تزریق اعمال می شود.
PBM می تواند احساس درد را در طول کاشت ایمپلنت کاهش داده و به تسریع جوش خوردن ایمپلنت در استخوان و بهبود کیفیت استخوان اطراف ایمپلنت کمک کند. مطالعه ای که تأثیر نور مادون قرمز بر زمان بارگذاری ایمپلنت های دندانی را در مقایسه با گروه کنترل بررسی میکند، مقدار استخوان بالغ بیشتر، توزیع بهتر استخوان و سازماندهی بیشتر استخوان پس از تابش لیزر را نشان داد. مطالعه دیگری از لیزر درمانی روی استخوان نشان داد که گروه تحت لیزر دارای یک پاسخ التهابی اولیه مختصر و تحریک سریع تشکیل ماتریکس استخوان در روز های 15 و 45 بود.
ارتودنسی
درمان های ارتودنسی برای بسیاری از بیماران طولانی و اغلب دردناک است. PBM استئوبلاست ها را تحریک می کند که منجر به افزایش سرعت حرکت دندان می شود. همچنین التهاب و درد ناشی از فشار روی دندان در حین حرکت ارتودنسی دندان را کاهش می دهد
مطالعه ای در سال 2008 که تأثیر لیزر درمانی بر حرکت ارتودنسی را بررسی کرد، نشان داد که سرعت حرکت دندان نیش در گروه تحت تابش لیزر در مقایسه با گروه کنترل به طور قابلتوجهی بالاتر بود. علاوه بر این، شدت درد در گروه لیزر در تمام طول دوره انقباض در سطح پایین تری بود.
مشاهدات بافت شناختی انجام شده در طی یک مطالعه ارتودنسی دیگر نشان داد که استئوبلاستها و استئوکلاستها هر دو در سمت تحت لیزر فعالتر بودند که خود میتواند علت حرکت تسریع شده باشد.
این یافتهها با کاهش قابل توجه درد ناشی از درمان ها و افزایش سرعت حرکت دندان، نوید بخش درمان های ارتودنسی هستند.
پریودنتیکس
استفاده از PBM به عنوان یک روش درمانی در پریودنتیکس، به عنوان یک روش درمان آن و هم به عنوان یک روش کمکی برای لیزر های جراحی که به طور فزاینده ای محبوب هستند، مناسب است. تابش لیزر فیبروبلاست ها را به منظور ترمیم بافت نرم تحریک می کند؛ التهاب را کاهش می دهد و منجر به تسکین فوری و طولانی مدت درد می شود.
بعد از ژنزیوکتومی (برداشتن بخشی از لثه)
بهبودی پس از عمل جراحی لثه اغلب یک فرآیند طولانی و دردناک است. مشخص شده است که PBM فیبروبلاست ها را برای بازسازی سریع تر بافت نرم تحریک میکند، در حالی که باعث ایجاد بی حسی و تعدیل مواد شیمیایی التهابی (باعث درد و ناراحتی) میشود.
مطالعه ای در سال 2006 کاهش معنی داری در عمق پاکت را در 21 و 28 روز پس از جراحی نشان داد. علاوه بر این، زخم های لیزر شده نشانه هایی از بهبود بهتر، از جمله رنگ، کانتور و بهبود مخاط را در مقایسه با گروه شاهد نشان دادند. علاوه بر این، مطالعه ای توسط Ozcelik و همکاران نشان داد که LLLT باعث افزایش اپیتلیزاسیون و بهبود زخم بعد از ژنزیوکتومی و ترمیم پلاستیک لثه (gingivoplasty) می شود.
پریودنتیت
پریودنتیت زمانی شروع می شود که التهاب لثه به بافت آسیب می زند و رشد اپیتلیال را کاهش می دهد و باعث تحلیل استخوان می شود. لیزر درمانی باعث تحریک بهبودی داخل پاکت می شود و درد مرتبط با پریودنتیت را کاهش می دهد.
کریسلر و همکاران اثر لیزر نیمه هادی بر روی پاکت های پریودنتال را به عنوان مکملی برای پلانینگ و جرم گیری ریشه بررسی کردند و نشان دادند که دندان های تحت تابش لیزر کاهش قابل توجهی در تحرک دندان، عمق پاکت و از دست دادن چسبندگی بالینی دارند. 12 درصد از گروهی که از تابش لیزراستفاده کردند افزایش چسبندگی 3 میلی متر یا بیشتر و 24 درصد افزایش چسبندگی 2-3 میلی متر را نشان دادند.
جراحی پریودنتال
برش فلپ اغلب در جراحی پریودنتال استفاده می شود تا امکان درمان جراحی ریشه و استخوان را فراهم کند. این جراحی اغلب برای بیمار بسیار دردناک است و زخم حساسی ایجاد می کند که ممکن است مدتی طول بکشد تا به طور کامل بهبود یابد.
مطالعات متعدد نشان دادهاند که PMB میتواند کاهش درد قابلتوجهی را در طول فرآیند بهبودی ایجاد کند، دوره درمان را کوتاه تر کند و به بهبود بافت نرم کمک کند و آن را به یک ابزار درمانی ایدهآل برای پریودنتیست ها تبدیل کند.
کویوویچ و همکاران اثرات درمانی PBM را در جراحی پریودنتال بررسی کردند و مشاهده کردند که گروه تحت درمان در مدت زمان متوسط 10-5 روز بدون درد بهبود می یابند، در حالی که گروه کنترل در 10-15 روز با وجود درد چند روزه بهبود می یابند.
درمان ریشه دندان
PBM برای کاهش درد و التهاب پس از درمان ریشه موثر است، اما می تواند به عنوان یک ابزار تشخیصی برای هیپرمی (زیاد بودن جریان خون در دندان) پالپ نیز استفاده شود.
لیزر درمانی به عنوان یک ابزار تشخیصی
گاهی اوقات، بیمار با درد بیش از حدی دندان به دندانپزشک مراجعه می کند و نمی تواند به درستی تشخیص دهد که درد در کدام دندان است. روش های تشخیصی سنتی اغلب تشخیص و درمان را هم برای بیمار و هم برای پزشک استرسزا میکنند. تابش لیزر، گردش خون را افزایش می دهد، بنابراین زمانی که لیزر روی دندانی با پالپ هیپرمی استفاده می شود، بیمار درد شدیدی را احساس می کند.
حساسیت عاج دندان
برای درمان حساسیت دندان ابتدا از لیزر برای بی حسی استفاده می شود سپس لیزر به همراه یک عامل شیمیایی برای حساسیت زدایی بهینه بر روی عاج اعمال می شود. مطالعه ای توسط مارسیلو و همکاران نشان داد که درمان حساسیت دندان نسبت به گروه کنترل، میزان موفقیت 88.8% دارد که از نظر آماری یک مقدار معنی داری است. علاوه بر این، تفاوت آماری معنی دار بین گروه مورد آزمایش و کنترل در 60 روز هنوز مشهود بود.
درد مفصل گیجگاهی-فکی (TMJ) و صورت
هنگام درمان TMJ یا درد صورت، PBM یک ابزار عالی است. از موارد ساده و حاد مانند درد صورت پس از قرار ملاقات های طولانی گرفته تا موارد مزمن TMJ، لیزر درمانی به کاهش درد و التهاب کمک می کند و به طور قابل توجهی تریسموس عضلانی را برطرف می کند.
در بسیاری از موارد TMJ، ترکیبی از لیزرها و مجموعه ای از دیود های نور گسیل (LED) برای درمان مؤثرتر هستند. مطالعه ای در سال 2007 نشان داد که ماهیچه های بیش از حد منقبض و سخت را با افزایش جریان خون و از بین بردن رسوبات مضر مرتبط با فشار بالا در بافت را نرم می کند. نویسندگان فرض کردند که افزایش در جریان میکروسیرکولاتوری و حجم باعث شل شدن عضلات و در نتیجه عادی شدن فشار داخل عضلانی روی انتهای عصب حسی می شود.
در یک دوره سه هفته ای 6 بار لیزر اعمال شد که برای درمان مفصل، کپسول مفصلی و عضله پتریگوئید جانبی (ماهیچه بالی جانبی) استفاده شد و باعث شد که بیمار به مدت دو سال بدون درد باشد.
درد نوروپاتیک (درد عصبی)
درد نوروژنیک صورت یک وضعیت ناتوان کننده برای بیمار است که باعث می شود بیمار با درد شدید یا با دوز مداوم مسکن های تجویزی زندگی کند. اکنون PBM به بسیاری از بیماران این امکان را می دهد که زندگی بدون درد یا با درد کمتری داشته باشند.
مطالعه ای در سال 1996 که استفاده از PBM را در درمان نورالژی سه قلو بررسی میکرد، نشان داد که در بیمارانی که درمان های لیزری دریافت کرده اند، مصرف مسکن ها به میزان قابل توجهی کاهش یافته است و باید به عنوان یک درمان جایگزین و/یا مکمل برای روش های درمانی سنتی در نظر گرفته شوند.
فتوبیومودلیشن یک فناوری در حال تکامل است. هر روز که می گذرد، مکانیسم های لیزر درمانی، دوزها، مکان های درمان و بیماری هایی که لیزر در آن ها تأثیر می گذارد، کشف می شوند. در دست ما ابزاری است که می تواند درد را کاهش دهد، زخم را التیام دهد، پاسخ التهابی را تعدیل کند و اعصاب را بازسازی کند.
فتوبیومودلیشن می تواند به طور موثر در تخصص های دندانپزشکی، برای مدیریت بهتر درمان هایی که اغلب توسط بیماران دردناک تلقی می شوند، بدون تجویز دارو هایی که اغلب دارای تعدادی عوارض جانبی هستند، استفاده شود. همه حرفه های مراقبت های بهداشتی، از جمله دندانپزشکان و متخصصان دندانپزشکی، باید برای بهبود درمان ها و نتایج بالینی خود، فتوبیومودلیشن را بیشتر بررسی کنند.